وقتی این همه نوشیدنی ایتالیایی داریم باید هم رست ایتالیایی داشته باشیم. ایتالیایی‌ها مخصوصا جنوبش قهوه قوی دوست دارند. و از بین رست ها، رست تیره را ترجیح می‌دهند.
رست ایتالیایی در تقسیم بندی رست ها زیرمجموعه رست دارک محسوب میشود. به قول رسترها کرک دوم را هم رد می‌کند.
پس به زبان ساده به تیره ترین رست می‌گوییم رست ایتالیایی. از رست فرانسوی هم تیره‌تر.
نکته: همان طور که اول مقاله گفتیم، رست ایتالیایی تیره‌تر از رست فرانسوی است اما گاهی ممکن است برعکس آن را هم ببینید. خیلی تعجب نکنید. در این جور مواقع همین قدر که بدانیم رست فرانسه و ایتالیا هردو یعنی رست دارک، کاقی است.
ویژگی های رست ایتالیایی
- دانه ها تیره و براق هستند (چون روغن داخل دانه بیرون می‌زند و به سطح دانه می‌رسد)
- طعم دودی دارد.
- اسیدیته کمی دارد. چون رست تیره اجازه خودنمایی اسیدیته را نمی‌دهد. اتفاقا یکی از کاربردهای این رست همین است. مثلا شما یا مشتری میخواهد قهوه عربیکا بخورد اما یا از مزه ترش ان خوشش نمی‌آبد یا مشکل گوارشی دارد. در این حالت دانه های عربیکا را با رست ایتالیایی آماده می کنند.
- معمولا برای اسپرسو استفاده می شود. چون در سایر روش های دم اوری طعم مهمتر از کافئین و غلظت است. بنابراین در نوشیدنی های دیگر کمتر از رست ایتالیایی استفاده میشود.
استارباکس در توصیف رست ایتالیایی محصولاتش می‌گوید:
نکته ای جالب درباره رست ایتالیایی و کلاً رست دارک
یکی از ترفندهای رستری ها برای اینکه عیب های دانه های ضعیف و کهنه را بپوشانند این است که انها را با رست تیره رست کنند. البته همه رستری ها چنین قصدی ندارند.
بعضی‌ها برای اینکه همه ذائقه‌ها را پوشش بدهند از رست های تیره استفاده می‌کنند.
جمع بندی درباره رست ایتالیایی
قهوه دنیای سلیقه‌هاست. کسی رست روشن و طعم‌های میوه‌ای را دوست دارد و یکی طعم تلخ. ممکن است کسی حتی عربیکا بخواهد اما از ترشی آن خوشش نیاید. اینجاست که رست های تیره مثل ایتالیایی و فرانسوی به کمک می‌آید.
[dt_divider style=”thin” /] این مطلب یکی از زیرمجموعه های اصطلاحات فنی قهوه حساب می شود. برای دیدن بقیه اصطلاحات تخصصی قهوه پست زیر را ببینید👇سایر مطالب مرتبط که شاید دوست داشته باشید
