پادکست کافیا | اخبار بازار قهوه - اپیزود 21 | دی ماه 1403

🎙پادکست کافیا | اخبار و اتفاقات دنیای قهوه

اپیزود 21 | انتشار: 14 دی 403

🔻موضوعات

▫️ رئیس انجمن قهوه: قیمت قهوه توی ایران اصلاً هم گرون نیست 🤨

▫️ یک اصطلاح جدید در صنعت کافه‌داری یاد بگیریم: RTD

▫️قهوه هم مثل نفت روزی تموم میشه… اما

—-
▫️ وقتی کافه‌ای درآمدش ثابت می‌‌مونه، چه کنه بیشتر بشه؟ 💸

+ 10 روش برای افزایش درآمد کافه‌ها

————

🕑 7 دقیقه

بشنوید 👇

لینک سایر قسمت‌ها

متن این قسمت از اخبار هفتگی رو می تونید در پایین ببیینید و بخونید

سلام نوذری هستم و یه قسمت دیگه از پادکست کافیا با تازه‌های دنیای قهوه.

آیتم اول – قیمت قهوه در ایران و مقایسه با سایر کشورها

رئیس انجمن قهوه گفت که قهوه تو ایران در مقایسه با جهان اصلاً هم گرون نیست. ربیعی اومده قیمت ریالی قهوه رو تو ایران به دلار تبدیل کرده و گفته یه قهوه، مثلاً توی کافه توی ترکیه حدود یک و نیم دو دلار ایناها، مثلاً میشه ۱۲۰ هزار تومان. اما ما توی همین تهران، توی مرکز شهر به راحتی قهوه ۵۰ هزار تومنه می‌تونیم ببینیم. حرف آقای ربیعی درباره ارزونی قهوه تو ایران و مقایسه‌اش با ترکیه و دبی و کشورهای دیگه دقیقاً مثل مقایسه قیمت بنزین‌یه که مرتب مسئولین میان مقایسه می‌کنند. بله، بنزین تو ایران ارزونه، کلاً انرژی ارزونه تو ایران، اما دستمزدها هم پایینه و اینم باید در نظر گرفت.

آیتم دوم – اصطلاح “آر تی دی” (RTD) در صنعت قهوه

آیتم دوم، می‌خوایم یه اصطلاح جدید یاد بگیریم. قهوه رو به سه صورت آدم می‌تونه مصرف کنه. دیگه می‌تونه بگیره تو خونه درست کنه، حالا مثلاً یا با آب جوش، شیرین‌کننده، یا با دستگاه، یا بره کافه و قهوه بخوره. و حالت سوم اینه که بره، مثلاً سوپری و یه قهوه آماده از این لیوانیا بگیره و در جا سر بکشه و بره. به این حالت سوم می‌گن نوشیدنی‌های “آر تی دی” (RTD)، یعنی قهوه آماده نوشیدن، بدون نیاز به هیچی، حتی بدون نیاز به آب جوش. مثالش میشه لیوان‌های لاتو و کاپوچینو که شرکت کالی می‌زنه و حتماً دیدی تو سوپر مارکت‌ها، یا مثلاً قهوه‌های یخچالی مثل لاتی آماده یا حتی کلبروک کافا می‌زارن تو یخچال و مشتری میاد و سریع می‌گیره و میره. پس به این نوشیدنی‌ها اصطلاحاً می‌گن RTD، یعنی Ready to Drink، قهوه‌های آماده.
یه نکته هم اینجا اضافه کنم که زمانی که قهوه گرون میشه توی کافه‌ها، قهوه‌های آماده بازار خوبی پیدا می‌کنه. چرا؟ چون به هر حال این قهوه‌ها به نسبت قهوه‌ای که آدم تو کافه مصرف می‌کنه یا به نسبت دونه قهوه‌ای که آدم می‌گیره، حالا همش در واقع قهوه هست، کلی افزودنی داره، شیرین‌کننده داره و این‌ها برای اون سازنده، تولید کننده، قیمت کمتری داره. و مشتری هم چون در حجم بیشتری می‌گیره، احساس می‌کنه که معامله سودآوریه و معمولاً میره و به اون سمت کشیده میشه. اینم گفتم که حالا مربوط بود به قهوه‌های آماده نوشیدن.

آیتم سوم – بحران قهوه در آینده و راه‌حل‌ها

حتماً شنیدید که می‌گن ذخایر نفت مثلاً تا ۴۰ سال دیگه، ۵۰ سال دیگه تموم میشه. همین اتفاقم سر خیلی چیزا میاد، از جمله قهوه. و این خبر بدیه، چه برای ما که اگه حالا زنده باشیم و اون روز رو ببینیم، و چه برای نسل بعد. این خبر جالبی نیست. به هر حال قهوه نوشیدنی سالم و مفرح و انرژی‌بخشه که صدها سال بشر اونو کشف کرده و حالا لذتشو برده. توی ایران هم یه مدت بوده، بعد رفت جاشو داد به چایی و دوباره برگشته و تازه هم داره جا می‌افته. خلاصه، حیفه که بشر یه روزی از این میوه با ارزش و اون نوشیدنی باحالش بی‌نصیب بشه.
اما چه کنیم که پنجاه شصت سال دیگه مزارع قهوه توی دنیا از بین میره و آب و هوا هم به سمتی میره که دیگه امکان کشت مجدد این میوه وجود نداره. اما خبر خوب اینه که دانشمندا بیکار ننشستند. اونا دو تا راه حل دارن که دارن روش کار می‌کنن. یکی‌ش که البته به نظر من خیلی جالب نیست، اینه که بیان قهوه‌های جایگزین درست کنن، مثلاً قهوه هسته خرما، قهوه سویا، قهوه بادام و قهوه جو و چیزای دیگه که من حداقل حاضر نیستم فعلاً به اونا حتی فکر کنم. اما دومیش خیلی امیدوارکننده‌ست. اینکه خود دانی قهوه رو به همین صورتی که هست بتونن پرورش بدن و به ما برسونند.
اما سوال ما اینه که گفتیم ۵۰، ۶۰ سال دیگه که مزارع قهوه از بین رفته و دیگه آب و هوا مناسب کشت قهوه نیست، خب چی میشه در اون صورت؟ پس دانشمندا راه حلشون چه جوری قراره کار بکنه؟ خوشبختانه فناوری می‌تونه به ما کمک کنه که توی هر فصلی میوه فصل‌های دیگه رو پرورش بدیم و استفاده کنیم. برای قهوه هم لابد یه راه حلی داره، مثلاً همونجوری که میان بعضی از میوه‌ها و حالا تره‌بار‌ها رو به صورت گلخانه‌ای بار میارن، می‌تونن قهوه رو هم همچین فکری براش بکنن. مثلاً یه نمونه‌ش اینه که میان از روی دونه قهوه یه نمونه آزمایشگاهی می‌سازن، بعد همونو به عنوان یک نژاد مقاوم‌تر بار میارن، پرورش میدن تو آزمایشگاه و بعد می‌تونن یه محیطی مثل گلخانه تصور بکنید، ببرند یه حالت اونجوری و کشت بکنن. و چون آزمایشگاهی و همه چی در کنترله، هم تلفات کمتره، هم نوع قهوه، نژاد قهوه مقاومتش خیلی بیشتره و هم ثمردهی خیلی بیشتری داره. ممکنه از یه درخت طبیعی قهوه که مثلاً ۱۰۰ کیلو به ما قهوه میده، اون درخت بتونه ۲۰۰ کیلو، ۳۰۰ کیلو قهوه بده، همه هم درجه یک، بدون کمترین تلفات، طوری که دقیقاً طعم و عطر قهوه توی جنگل‌های برزیل رو بده. پس باید امیدوار باشیم به آینده خوب.
ممنون از توجهتون. مثل همیشه همراه با خداحافظی، یه آهنگ زیبا هم می‌شنویم. خداحافظ.
من برای زنده بودن جستجوی تازه می‌خواهم، خالی‌ام از عشق و خاموش شب‌های هوای تازه می‌خواهم خانه. گلخانه یاس است، رنگ و بوی تازه می‌خواهم. ای خدا، ای خدا، آرزومندم آرزوی تو، تازه می‌خواهم.

پادکست کافیا | اخبار بازار قهوه – اپیزود 21 | دی ماه 1403